Yapay Zeka, Napoleon Döneminden Kalma Askeri Komuta Yapılarını Köklü Bir Şekilde Değiştirmek Üzere

Benjamin Jensen, Deniz Piyadeleri Üniversitesi Gelişmiş Harp Araştırmaları Okulu’nda Stratejik Araştırmalar Profesörü ve American University International Service Okulu‘nda Araştırmacıdır.

Bu makale The Conversation sitesinden Creative Commons lisansı altında yeniden yayınlanmıştır. Orijinal makaleyi okumak için tıklayın.

Modern askeri personel yapılanması, iki asır geçmesine rağmen Napoleon‘a tanıdık gelirdi. Ancak, askeri organizasyonlar yeni teknolojileri entegre etmekte zorlanmış, modern savaşın hava, uzay ve bilgi gibi yeni alanlarına uyum sağlamışlardır.

Yeni savaş unsurlarındaki bilgi akışlarını ve karar noktalarını idare etmek için askeri karargahlar büyümüş ve bu da görev komutasında zorlanmalara, fazla sayıda yetkilinin el atmasına neden olmuştur.

AI ajanları – büyük dil modelleriyle desteklenen otonom yazılımlar – rutin işleri otomatikleştirerek, karar sürecini hızlandırabilir ve daha küçük, dayanıklı komuta merkezleri oluşturabilir. Böylece personel sayısı azalırken etkinlik artabilir.

Uluslararası ilişkiler uzmanı ve ABD Ordusu’nda yedek subay olarak askeri stratejiyi inceleyen biri olarak, teknolojinin sunduğu fırsatları ve değişim gereksinimini görüyorum.

Bu ihtiyaç, günümüzün komuta yapılarının hem form hem de işlev olarak Napoleon’un sahra karargahlarına benzediği gerçeğinden kaynaklanıyor – seri üretilen ordular için tasarlanmış endüstri çağı mimarileri. Zamanla, bu birimler büyüyerek koordine olmayı hantal hale getirmiştir. Sonuç olarak genişleyen komuta merkezleri, modern hassas topçular, füzeler ve dronlar tarafından hedef alınabilir ve elektronik savaşla kolayca bozulabilir.

Rusya’nın Ukrayna’daki “Komuta Merkezleri Mezarlığı”, düşmanların toplu olarak topçu ve füzeleriyle sabit karargahları hedef almasının modern savaş alanında nasıl bir dezavantaj haline geldiğini açıkça gösteriyor.

AI Ajanlarının Rolü

Askeri stratejistler şimdi AI ajanlarının – kendi başına algılayabilen, karar verebilen ve harekete geçebilen yazılımlar – komuta sistemlerinde yeterince olgunlaştığını görüyor. Bu ajanlar, birçok istihbarat kaynağını birleştirmeyi, tehdit modellemeyi ve komutanların hedeflerine ulaşmak için sınırlı karar döngülerini otomatikleştirme sözü veriyor. Hala döngüde bir insan var, ancak insanlar komutları daha hızlı verebilecek ve savaş alanından daha zamansal ve bağlamsal güncellemeler alabilecek.

Bu AI ajanları, doktrin el kitaplarını inceleyebilir, operasyonel planlar tasarlayabilir ve eylem planları üretebilir, bu da askeri operasyonların temposunu hızlandırmaya yardımcı olur. Deneyler – benim de yer aldığım Deniz Piyadeleri Üniversitesi’ndeki çabalar dahil olmak üzere – büyük dil modellerinin personel tahminlerini nasıl hızlandırabileceğini ve planlama sürecine yaratıcı, veri odaklı seçenekler enjekte edebileceğini göstermiştir. Bu çabalar, geleneksel personel rollerinin sona erdiğini işaret ediyor.

Hâlâ insanlar olacak – savaş insan temelli bir çabadır – ve algoritmaların karar vermesi sürecine etik unsurlar dâhil edilecektir. Ancak sahada kalan insanlar, AI ajanlarının yardımıyla, kitlesel bilgi hacimlerinde gezinme becerisini kazanacak gibi görünüyor.

Bu ekipler modern birimlerden daha küçük olabilir. AI ajanları, ekiplerin eşzamanlı olarak birçok planlama grubunu yönetmesini sağlayacak.

Örneğin, daha dinamik karşı taraf canlandırma teknikleri – düşmanın rolünü oynamak – kullanarak temel varsayımları değiştirebilir ve geleneksel planlardan daha geniş bir seçenekler menüsü oluşturabilirler. PowerPoint slaytları oluşturma ve personel tahminlerini güncelleme için harcanan zaman “eğer” sorularına analiz yapmaya yönlendirilecek ve operatif değerlendirme çerçeveleri oluşturulacak – belli bir durumda bir planın muhtemelen nasıl işleyeceğini gösteren kavramsal haritalar – komutanlara daha fazla esneklik sunan.

Sonraki Askeri Personeli Tasarlama

Bu AI ajansı destekli personelin en iyi tasarımını araştırmak için, iki taraflı düşünce kuruluşu Stratejik ve Uluslararası Araştırmalar Merkezi’nin Futures Lab ile bir ekip liderliği yaptım. Ekip, mevcut askeri analistlerin modern büyük güç rekabetindeki önemli operasyonel sorunlar olarak gördüğü üç temel senaryoyu geliştirdi: ortak ablukalar, ateş gücü saldırıları ve ortak ada kampanyaları. Ortak terimi, bir askeri birden fazla dal arasında koordine edilen bir eylemi ifade eder.

Çin ve Tayvan örneğinde, ortak ablukalar, Çin’in ada ülkesini izole ederek ya aç bırakabileceği ya da bir işgal için koşullar hazırlayabileceğini tanımlıyor. Ateş gücü saldırıları ise Pekin’in, Rusya’nın Ukrayna’da yaptığına benzer bir şekilde, kilit askeri merkezleri ve hatta kritik altyapıyı yok etmek için füze salvoları ateşleyebileceğini tanımlar. Son olarak, Çin doktrininde, bir Ortak Ada Çıkartma Kampanyası, onların askerlerinin onlarca yıldır üzerinde çalıştığı ve geliştirdiği karşı kıyı işgalini anlatıyor.

Herhangi bir AI ajansı destekli personel, bu üç operasyonel senaryo boyunca savaşma işlevlerini yönetebilmelidir.

Araştırma ekibi, en iyi modelin döngülerde insanları tutarak ve geri bildirim döngülerine odaklanarak olduğunu buldu. Bu yaklaşım – Uyumlu Personel Modeli olarak adlandırılan ve sosyolog Andrew Abbott‘un öncülük ettiği çalışmaya dayanan – AI ajanlarını sürekli insan-makine geri bildirim döngülerine yerleştirir, doktrin, tarih ve gerçek zamanlı verilerden yararlanarak planları anında geliştirir.

Bu modelde, askeri planlama sürekli ve hiçbir zaman tamamlanmış değildir ve daha çok komutanın değerlendirmek, rafine etmek ve uygulamak için düşüneceği bir seçenekler menüsü oluşturma üzerinde yoğunlaşmıştır. Araştırma ekibi yaklaşımı birden fazla AI modeliyle test etti ve her durumda alternatiflerden daha iyi performans gösterdiğini buldu.

AI ajanları risksiz değildir. İlk olarak, gereğinden fazla genelleştirilmiş ya da önyargılı olabilirler. Temel modeller – geniş veri setleri üzerinde eğitilmiş ve geniş bir görev yelpazesine uyarlanabilen AI modelleri – savaş hakkında bildiklerinden daha çok pop kültürü hakkında bilgi sahibidir ve iyileştirmeye ihtiyaç duyar. Bu, ajanları kıyaslamanın güçlerini ve sınırlamalarını anlamak için önemli olmasını sağlar.

İkincisi, AI temelleri ve gelişmiş analitik akıl yürütme konusunda eğitim eksikliğinde, birçok kullanıcı, modelleri kritik düşünce için bir ikame olarak kullanma eğilimindedir. Hiçbir akıllı model, aptal veya daha da kötüsü, tembel bir kullanıcı için yerini alamaz.

‘Ajantik’ Anı Yakalamak

AI ajanlarının avantajlarından yararlanmak için, ABD ordusunun ajanları oluşturma ve uyarlamayı kurumsallaştırması, uyarlanabilir ajanları savaş oyunlarına katmayı ve insan-makine ekipleri için doktrin ve eğitimi yenilemeyi içerecektir. Bu, birkaç değişikliği gerektirir.

İlk olarak, askeri birlikler arasında AI ajanlarını çalıştırmak için gerekli altyapıyı oluşturmak için daha fazla bilgisayarsal güce yatırım yapmaları gerekecek. İkinci olarak, ajan-yardımcı personelin siber uzay ve elektromanyetik spektrum gibi birçok alanda saldırıya uğradığında görülen güvenlik açıklarında olmadığından emin olmak için ilave siber güvenlik tedbirleri geliştirmeleri ve stres testleri yürütmeleri gerekecek.

Üçüncü olarak ve en önemlisi, ordunun subaylarını eğitme şeklini köklü bir şekilde değiştirmesi gerekecek. Subaylar, AI ajanlarının nasıl çalıştığını, onları nasıl inşa edeceklerini öğrenmeli ve sınıfı, askeri komuta ve karar alma sanatına yeni yaklaşımlar geliştirmek için bir laboratuar olarak kullanmaya başlamalıdır. Bu, bazı askeri okulların AI’ya odaklanması için yeniden yapılandırılmasını içerebilir, bu da Beyaz Saray’ın 23 Temmuz 2025 yayınladığı AI Eylem Planı‘nda gündeme getirilmiştir.

Bu reformlar olmadan, ordu muhtemelen Napolyon personel tuzağında sıkışmış halde kalacak: daha karmaşık sorunları çözmek için daha fazla insan eklemek.