
Flamingoların Genç Kalma Sırrı: Bu Yaşam Tarzıyla Zamana Meydan Okuyun
Pembe flamingoların sürü olarak homojen görülmesine rağmen, bireyler çok farklı yaşam tarzları sürüyorlar. Fransa’nın Camargue bölgesinde, bazıları tüm yaşamlarını geçirdikleri yerden ayrılmazken, diğerleri Akdeniz kıyısında göç ediyorlar. Şimdi, bilim insanları bu iki grubun yaşlanma biçimlerinde de farklılık olduğunu düşünüyorlar.
Pazartesi, 25 Ağustos’ta PNAS dergisinde yayımlanan yeni araştırmaya göre, Camargue’dan yılda bir İtalya, İspanya veya Kuzey Afrika’ya göç eden flamingolar, göç etmeyen yerleşik flamingolara göre daha yavaş yaşlanıyorlar.
Bu bulgular, göç davranışı ile yaşlanma hızı arasında bir bağlantıyı işaret ediyor ve biyolojinin en merkezi—ve kafa karıştırıcı—sorularından birine yeni bir katman ekliyor: Neden canlı varlıkların bir “son kullanma tarihi” var? Ve neden bu tarihler farklı türler arasında bu kadar farklılık gösteriyor? Yeni araştırmalar, bu sorulara bir katman daha ekliyor.
Sınırlı Ömürler Evrimsel Bir Uyum Mudur?
“Yaşlanma hızındaki değişikliklerin nedenlerini anlamak, antik çağlardan bu yana araştırmacıları ve çok yönlü filozofları büyülemiştir,” diyor, Oxford Üniversitesi’nde doktora sonrası araştırmacı olan Hugo Cayuela, bir basın bülteninde. “Uzun bir süre, bu farklılıkların yalnızca türler arasında meydana geldiğini düşündük. Ancak, son zamanlarda soruna dair bakış açımız değişti,” diye ekliyor.
Aynı tür, farklı yaşam tarzı ve ömür
Artan kanıtlar, aynı tür içindeki bireylerin genetik, davranışsal ya da çevresel varyasyonlar nedeniyle aynı hızda yaşlanmadığını gösteriyor, diyor Cayuela. Bu farklılıkları incelemek, bilim insanlarının yaşlanmanın sırlarını çözmelerine yardımcı olabilir. Uzun ömürleri ve davranışsal çeşitlilikleri sayesinde, Camargue’un büyük flamingoları bu araştırma için ideal bir model sunuyor.
Cayuela ve çalışma arkadaşları, Tour du Valat araştırma enstitüsünün flamingo etiketleme ve izleme programı tarafından toplanan 40 yılı aşkın verileri analiz ettiler. Bu veriler, Akdeniz havzasındaki 1.840 göç eden ve göç etmeyen büyük flamingo arasındaki ölüm ve üreme modellerini tanımlıyordu. Yerleşik bireyler, genç yetişkinlik dönemlerinde göçmen bireylere göre daha düşük ölüm oranları sergilediler ve bu durum ortalama olarak 6.7 yıl daha uzun yaşam beklentilerine yol açtı.
Ancak, göçmen büyük flamingolar daha yavaş yaşlanma ve yaşamın sonraki dönemlerinde azaltılmış ölüm oranları sergilediler. Aslında, bulgular yaşlanmanın yerleşik büyük flamingolarda göçmenlerden bir buçuk yıl önce başladığını öne sürüyor.
Araştırmacılar ayrıca, göç eden ve etmeyen büyük flamingolar arasındaki üreme kalıplarında farklılıklar keşfettiler. Yerleşikler, yaşlanmanın başlamasından önce göçmenlere göre daha yüksek üreme olasılıklarına sahipken, yaşla birlikte üreme oranlarında ciddi düşüşler sergilediler.
“Yerleşikler yaşamlarının erken dönemlerinde daha sık üreyebilse de, bu durumun bir bedeli var: ilerleyen dönemlerde daha yüksek ölüm oranı ve azalan üreme başarısı,” diye açıklıyor Tour du Valat’ta araştırmacı olan Jocelyn Champagnon, Gizmodo’ya bir e-posta göndererek. “Göçmenler ise erken üreme karşılığında geç dönemde daha iyi bir hayatta kalma fırsatına sahip olabilirler.”
Davranış biyolojiyi şekillendirir
Bu farklılıklar, “muhtemelen gençken gösterilen performans ile yaşlılık sağlığı arasında bir uzlaşmaya bağlıdır,” diyor Fransız Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi’nde doktora sonrası araştırmacı olan Sébastien Roques, bir açıklamada. “Yerleşimler başlangıçta yoğun yaşar, ancak bu tempoyu daha sonra ödemek zorunda kalırlar. Göçmenler ise daha yavaş yaşlanıyor gibi görünüyor.”
Bu bulgular, göçün yaşamın erken dönemlerinde bazı dezavantajlarla gelmesini ancak yaşlanma oranını ve üreme yeteneğinin yaşla birlikte azalmasını—biyolojide yaşa bağlı üreme yeteneğinin düşüşünü—hızını azaltan bir etkiye sahip olduğunu gösteriyor. Araştırmacılara göre, bu çalışma göçün hayatta kalma ve üremeyi şekillendirmedeki kritik rolünü, davranışsal kararların yaşlanma biyolojisindeki önemini vurguluyor.
“Çalışmamız, yaşlanmanın biçimi ve temposunun bireysel kararlar, örneğin göç veya erken üreme gibi, tarafından şekillendirilebileceğini gösteriyor,” diyor Champagnon. Bu sonuçlar doğrudan insanlara uygulanamasa da, gelecekteki çalışmaların insan göçlerinin yaşlanma oranını nasıl etkilediğine dair soruları ele almasını umuyor.