Sahte Akçaağaç Şurubu Tarifler Sayesinde ABD’ye Akacak!

Kanada’nın “sıvı altını” olarak anılan akçaağaç şurubu, yüksek talebi nedeniyle, diğer şuruplarla seyreltme veya değiştirme gibi sahtecilik girişimlerinin uzun zamandır hedefi olmuştur.

ABD’nin olası artan tarifeleri ve Kanada-Amerika-Meksika Anlaşması’na uymayan tüm ithalatlara baz% 10’luk bir tarifeyi uygulama tehdidi, akçaağaç şurubu sahteciliğinin artması olasılığını doğuruyor.

Gıda sahteciliği, ya da ekonomik amaçlı tağşiş, gıdanın ekonomik kazanç amacıyla bilinçli olarak yanlış sunulması anlamına gelir. Bu, içeriklerin değiştirilmesi, seyreltilmesi, eklenmesi ve/veya çıkarılması gibi durumları içerebilir. Ürünlerin yanlış etiketlenmesi de tarladan sofraya kadar tedarik zincirinin herhangi bir noktasında gerçekleşebilir. Gıda sahteciliği milyarlarca dolarlık bir sektördür ve ciddi riskler taşır. Müşteri sağlığını tehdit edebilir, marka itibarını zedeleyebilir, değerini düşürebilir, yasal üreticilerin geçim kaynaklarını tehlikeye atabilir ve hatta biyoçeşitlilik ile koruma çabalarını engelleyebilir.

Amerika’nın, akçaağaç şurubu ve üretim ekipmanları dahil olmak üzere, Kanada mallarına tarife uygulamaları iki tarafı da fiyat artışları ve tedarik eksiklikleri konusunda endişelendirmiştir. Kanada, dünyadaki akçaağaç şurubunun %70’inden fazlasını üretmektedir ve Québec bu üretimin başkentidir. 2024 yılında bu eyalet, ABD’ye yaklaşık 450 milyon dolar değerinde akçaağaç şurubu ihraç etmiştir.

Gıda sahteciliğinde tarihi artışlar

Tarihsel olarak, zor ekonomik dönemlerde gıda sahteciliği artmıştır; ekonomik baskılar, pandemiler, iklim olayları, savaşlar, tedarik zinciri kesintileri veya diğer istikrarsızlık yaratan olaylar bu durumu tetikler. Bu koşullar çoğu zaman gıda fiyatlarının artmasına neden olur ve dolandırıcılar sistemi istismar etme teşvikini bulurlar.

2020’den 2024’e kadar dünya, covid-19 pandemisi, bölgesel savaşlar ve önemli iklim olayları nedeniyle önemli tedarik zinciri kesintileriyle karşı karşıya kaldı. Tahminlere göre, gıda sahteciliği vakaları on kat artmıştır. Yüksek tarifeler, dolandırıcıların değerli yiyecekleri daha düşük değerli ürünlerle değiştirme olasılığını artırarak bu soruna katkıda bulunabilir.

Geçmiş gıda sahtekarlığı vakalarından edindiklerimizle, artan tarifeler tehdidi, tedarik zincirinde belirsizlik yaratarak sahte akçaağaç şuruplarının piyasaya sürülmesinde risk artışı oluşturur. Bu tehdit ile başa çıkmak için, akçaağaç şurubunun otantikliği konusunda hızlı, gerçek zamanlı ve maliyet etkin yöntemlere ihtiyaç vardır.

Akçaağaç şurubu test yöntemleri

1980’lerden bu yana, akçaağaç şurubu sahtesi tespit etmek için çeşitli yöntemler ve araçlar geliştirildi veya kullanıldı. Ancak, gıda sahteciliği yapanlar sürekli tespiti atlatmak üzere kendilerini adapte ettiklerinden, akçaağaç şurubu sahtesini test etmek gittikçe daha da zorlaşıyor. Test yöntemleri ne kadar karmaşıksa, dolandırıcıların onları aşması da o kadar zor olur.

Geleneksel olarak, akçaağaç şurubu kalitesi, bir derecesi %1 şekere karşılık gelen Brix dereceleri birimi ile ölçülen şuruptaki çözünmüş şeker içeriğinin ölçülmesini içerir. Ancak, eğer bilinmeyen veya alışılmadık sahte maddeler kullanılırsa sınırlı uygulamalar olabilir.

Sahtecilik teknikleri daha sofistike hale geldikçe, akçaağaç şurubunun özgünlüğünü sağlamak adına yeni yaklaşımlara ihtiyaç vardır. Hedeflenmeyen gıda analiz yöntemleri, örneğin floresan spektroskopisi gibi, bir numunenin izini oluşturarak geniş bir örnek koleksiyonunu taramaya imkan sağlar. Bu izler, yalnızca bir özelliği değil, bir referans kütüphanesi ile veya akçaağaç şuruplarına özgü çeşitli niteliklerle karşılaştırılabilir.

Parlayan bileşikleri test ederek akçaağaç şurubu incelemek

Bizim araştırma takımımız olan University of Guelph’teki Corradini Lab’dan yakın zamanda yapılan bir çalışma, akçaağaç şurubu sahtesini tespit etmek için nasıl floresan izlerinin kullanılabileceğini incelemiştir. Floresan izleme, akçaağaç şurubundaki iç moleküllerin UV ve görünür ışığa maruz kaldıklarında nasıl parladıklarını inceleyerek çalışır. Bu özgün, parlayan izler, akçaağaç şurubu sahteciliğine işaret edebilecek işaret veya özelliklerin tespitine imkan tanır.

Çalışmamız, kehribar renkli ve koyu akçaağaç şuruplarının yaygın sahte maddeleri olan pancar, mısır ve pirinç şuruplarıyla %1 ila %50 arasında değişen oranlarda sahte hale getirilmesini ele aldı.

Floresan izlerinde benzersiz ve ayırt edici özellikleri haritaladık, bu da saf ve sahte şurupların ayırt edilmesi için kullanıldı. UV ve görünür ışığa maruz kaldıklarında, akçaağaç şurubundaki özellikler pancar, mısır veya pirinç şurupları ve sahte madde miktarına bağlı olarak değişti.

Gelişmiş tespit için yapay zeka ve makine öğrenimi

Akçaağaç şurubunun kimliğini belirleyen işaretleri kullanarak, yapay zeka aracılığıyla çok sayıda floresan özelliği aynı anda analiz edebildik. Bu, saf akçaağaç şuruplarının sahtelerden %75 ila %99 doğruluk oranları arasında tespit edilmesini sağladı.

Aslında, yapay zeka ve makine öğrenimi tekniklerinin yardımıyla saf ve sahte şurupların floresan izlerinin analizi, tespiti %30’a kadar artırdı ve %2’den az seviyelerdeki sahteleri belirlemeye yardımcı oldu.

Bununla birlikte, floresan iz referans kütüphanesi genişletildiğinde sonuçların doğruluğu ve güvenilirliği daha da artabilir. Yapay zeka modelleri genellikle çok büyük ve geniş veri tabanlarına ihtiyaç duyar. Çevre, coğrafi konum ve işleme koşulları gibi faktörlerin akçaağaç şurubu parıltısını nasıl etkileyebileceğini anlamak ve açıklığa kavuşturmak açısından bu zorunludur. Yapay zekanın akçaağaç şurubundaki floresan işaretleri analiz etmedeki kullanımı, şüpheli şurup sahtekarlık numunelerinin hızlı ve etkili bir şekilde tanımlanmasına olanak sağlayabilir.

ABD’nin Kanada ürünlerine yönelik artan ithalat tarifesi tehditleriyle birlikte artan gıda sahteciliği riski karşısında, akçaağaç şurubu izleme ve yapay zekayı birleştirmek akçaağaç şurubu sahtekarlığını tespit edebilir. Bu, tüketicilerin güvenli, yüksek kaliteli yiyecekler almasını sağlarken Kanada’nın en ikonik ürünlerinden birinin kimliğini koruyacaktır.

Maleeka Singh, Doktora Adayı, Gıda Bilimi, University of Guelph; Maria G. Corradini, Doçent – Arrell Gıda Kalitesi Kürsüsü, University of Guelph ve Robert Hanner, Profesör, Entegratif Biyoloji Bölümü, University of Guelph. Bu makale, The Conversation’dan Creative Commons lisansı altında yeniden yayımlanmıştır. Orijinal makaleyi okuyun.